دنياي امروز ، ذهن ما را به بازي گرفته است .
پريشانحالي و اضطراب پيوسته رو به افزايش است . اين سياره عصبي و پرشتاب ، زندگي انسانها را عصبي كرده و به آن ضرباهنگي پرشتاب داده است . ارتباط ميان ما بيشتر شده است و در عين حال بيشتر احساس تنهايي مي كنيم . پيوسته تشويش مي شويم به اينكه براي همه چيز از سياست جهاني گرفته تا اضافه وزن خود ، نگران باشيم .
در سيارهاي كه ما را ديوانه مي كند چگونه مي توانيم عاقل بمانيم ؟
در اين دنياي فناوري چگونه ميتوانيم انسان بمانيم؟
هنگامي كه به تشويش و اضطراب تشويق ميشويم ، چگونه احساس خوشبختي كنيم ؟
اگر سبك زندگي ما به گونهاي مهندسي شده باشد كه احساس كنيم خوشبخت نيستيم ، تكليف چيست ؟ و اگر چارهاي براي آن وجود ميداشت ، چه بايد ميكرديم ؟