کتاب آبیته اثر عبدالله مقدمی نشر طلایی

واقعاً مگر داریم کسی توی ایران زندگی کرده باشد و حداقل یک‌بار در عمرش به‌اش حالی نکرده باشند: «ببین داداش! آسمونی که توش نفس می‌کشی آبیه!» و باز یکی دیگر پیدایش نشده باشد و توی چشم‌هایش زل نزده باشد و نگفته باشد: «ببین داداش! خون توی بدنت قرمزه!» یعنی اگر کسی باشد که بگوید: «من چنین چیزی نشنیده‌ام.» شک نکنید که خودش مدام یکی از این دو جمله را به بقیه می‌گوید. و صد البته وای به آن لحظه‌ای که جوانی، خامی کند و یکی از رنگ‌ها را بگوید. تازه آن وقت است که بمب منفجر می‌شود. بعضی‌ها حالشان گرفته می‌شود و شاید دو تا لیچار هم بار آن از ‌همه‌‌جا بی‌خبر می‌کنند و بعضی‌ها هم احتمالاً او را ماچ‌کُش می‌کنند!