کتاب مدرسه زرافه ها اثر حامد اعرابی نشر نودا

من هم خواستم پیاده شوم که پدر برای دلجویی از من چنان ماچم کرد که صدایش تا آن جا که عرب نی انداخت! رسید. سال تا سال مرا ماچ نمی کرد. حالا محبتش گل کرده بود! از ماشین پیاده شدم. ماشین پلیس، وارد کوچه شد. پدر تا ماشین پلیس را دید، فرار کرد. پلیس با سرعت از مقال ما گذشت و به دنبال پدر رفت. با بچه ها وارد مدرسه شدیم. قبل از آن که در صف بایستیم. کمالی در حالی که بازوهای خود را می مالید، به کنایه گفت:« من این که بابات خیلی دوست دارد» از آن جمله کمالی و رفتار پدر، خجالت کشیدم. تازه این که خوب بود، زنگ بعد متوجه شدم که جریان تعاریف و تماجید پدر، به گوش پوریا رستمی رسیده و این لقب گزار اعظم، با فرار دادنم درزمره پادشاهان سلسله اشکانیان مدرسه، مرا به لقب « اشکبوس دهم» مفتخر و مزین کرده است. قبل ازمن، این لقب، نصیب نه نفر دیگر هم شده بود. در مدرسه، این سلسله پارشاهی برمی گشت به بچه های لوس و ننر. اشک (نماد گریه و زاری کودکانه) در ترکیبی با بوس ( نماد بچه های ننر)، توصیف دقیقی از پادشاهان این سلسله بود.