زبان فارسی بر سه قسم است: فارسی باستانی (فرس قدیم)، فارسی دری، فارسی پهلوی. فارسی باستانی زبانی بوده است که در دوره سلطنت سلسله هخامنشی در کشور پارس که پایتخت آن، شهر معروف استخر بوده بدان تکلم میکردهاند. فارسی دری، زبانی است که در دوره ساسانی، دربار ایران و مردم مدائن (تیسفون) پایتخت کشور بدان تکلم میکردهاند و زبان اغلب مردم خراسان و مشرق ایران نیز زبان فارسی دری بوده است. فارسی پهلوی بر دو نوع بوده است: پهلوی اشکانی و پهلوی ساسانی. دستور زبان فارسی قواعدی است که بدان درست گفتن و درست نوشتن را بیاموزند. آنچه بدان مقاصد خود را بیان کنند کلام و سخن نامند.