از دو که حرف می زنم از چه می گویم اثر هاروکی موراکامی انتشارات آوای مکتوب

رسیدن به این هدف چیزی نیست که بتوان به سادگی بر این رسیدن به آن توجیه آورد. وقتی صحبت از دیگران است همیشه می توان توضیحی منطقی یافت, اما خود را نمی توان فریب داد. ازاین نظر نوشتن رمان ودونده حرفه ای بودن بسیار به یکدیگر شباهت دارند. اساساً یک نویسنده انگیزه ای درونی دارد و در دنیای بیرونی به دنبال تأیید نمی گردد. برای من دویدن هم ورزش است و هم یک استعاره. با دویدن هر روزه و شرکت در مسابقات, ذره  ذره خود را با چالش بزرگ تری درگیر می کنم و با تکمیل هر مرحله خودم را بالاتر می کشم. حداقل علت تلاشی که هر روز می کنم این است: این که سطح مرا بالاتر ببرم. در هر صورت, دونده خوبی نیستم. دونده ای معمولی  یا شاید بیشتر متوسط    به حساب می آیم. اما این اهمیتی ندارد. مهم این است که آیا از دیروز تا به امروز پیشرفتی کرده ام یا نه. در دومیدانی تنها رقیبی که باید شکست دهی خودت هستی, خود همیشگی ات.