سال 1384 به دلایلی که در این نوشتار نشان خواهیم داد، سالی مهم برای ادبیات و سالی سرنوشت ساز برای تاریخ معاصر ماست. سالی که نمی توان آن را در تقسیم بندی های کلی و مالوف چون پس از کودتا یا پیش از انقلاب دوره بندی کرد. نقطه ای است تکین که فرادا باید آن را بررسید. آبخیزی است که تبار برخی از مفاهیم آن جا تجمیع شد و به جماعت انقلاب رسید. برا راه یافتن به این تکینگی، به قصد توضیح نه توصیف، می شد از ارتفاعات سیاسی و اتفاقات تاریخی چون کودتای 28 مرداد یا تحولات بین المللی آغاز کرد. این مسیر رفته را دیگران به فراخور طی کرده بودند، اما فرض ما این بود که این راه را در ظاهر باید از بی راهه رفت. البته اگر با بسیاری از تاریخ نگاران معاصر هم رای باشیم که دهه چهل، دهه شکوفایی هنر و ادبیات در ایران است، آنگاه پر بی راه نخواهد بود که توضیح رخداد انقلاب از طریق ادبیات نه تنها به بی راهه نمی ماند بلکه به باور ما یکی از شاه راه هاست.