نامگرایی با یک رویکرد تقلیل گرایانه در رابطه با ماهیت عنصرهای انتزاعی، به بازنمودهای اجتماعی افراد و توهمات جهان غیرواقعی اشاره میکند، شیوهای که با جداسازی انتزاعها، و بهواسطهی سادهسازی و عاری از مضمون واقعی به توضیح وجودها میپردازد. نظریهای که با مقدم دانستن واقعیت و با حجاب زدایی ماهیت شیء، در مقابل بازنمودها، و در تقابل با نظریههای غیرواقعی فلسفهی نظری، به واقعیت زندگی میاندیشد. واقعیت زندگی برای نامگرایی، و به ویژه نامگرایی پراتیک، واقعیت فرد است، واقعیتی که ضرورتاً باید به طور ذهنی درک شود.